Tot ons grote verdriet is Marie-Anne op 31 maart 2023 overleden. Hiermee komt er ook een eind aan haar grote passie: het geven van haar mindfulness trainingen.

Over Marie-Anne Berends

Mindfulness is misschien wel de onmisbare strohalm in ons jachtige en veeleisende bestaan. En als ik dit kan overdragen aan zoveel mogelijk mensen, dan is mijn missie geslaagd.

Mijn naam is Marie-Anne Berends (1949). Geboren en opgegroeid op de zeeuwse eilanden, waar ik mijn liefde voor de zee vandaan heb. En waarschijnlijk ook mijn nuchterheid en praktische aard. Een beschermde omgeving waar ik samen met mijn ouders en oudere broer en jongere zus  in alle veiligheid kon opgroeien. Op mijn 18e vertrokken naar "de overkant", waar ik me in de hoogtijdagen van de hippietijd helemaal thuis voelde. Een mooie en rumoerige tijd, waar ik misschien wel mijn hang naar het avontuur, mijn behoefte aan kleur in het leven en mijn open levenshouding aan te danken heb. Van alles gestudeerd, van alles gewerkt, van telefoonjuffrouw bij de PTT tot  juf nederlands, van saaie secretaresse tot groepsleidster bij Bartiméus. Ik houd van afwisseling en heb een hekel aan saai en sleur. Maar het meeste houd ik toch van werken met mensen voor wie ik iets kan betekenen. Daar word ik echt blij van.  In 1978 lonkte het avontuur van de woestijn en ben ik samen met mijn partner vertrokken naar Saoedi Arabië.  Na  een aantal mooie jaren daar met ons gezin  keerde ik in 1990 weer terug in Nederland. Sindsdien woon ik in Huizen, heb inmiddels twee volwassen kinderen en ben de oma van –hoe kan het ook anders-de drie leukste en liefste kleinkinderen. 

Werk & Pensioen Direct na terugkomst uit het buitenland ben ik gaan werken bij "het RIAGG" in Hilversum, een instelling voor ambulante geestelijke gezondheidszorg, waarvan –na een studie gezondheidsvoorlichting en preventie- de laatste 15 jaar als preventiefunctionaris en mindfulness trainer bij GGZ Centraal (v/h Symfora). In  het ontwikkelen en geven van trainingen aan mensen met psychische klachten heb ik daar mijn bestemming gevonden, want dit werk is me op het lijf geschreven. Het geeft me zoveel voldoening om te zien dat ik iets kan bijdragen aan de kwaliteit van het leven van anderen en een verschil kan maken. Sinds april 2014 ben ik met pensioen, maar voor mij nog geen geraniums. Mijn werk was ook mijn passie en met je passie stop je niet.

Mindfulness?.....Echt niks voor mij! Toen mij, nu bijna 7 jaar geleden, werd gevraagd om de opleiding voor trainer mindfulness te gaan doen, voelde ik daar eigenlijk helemaal niets voor. Want wars van zweverig gedoe en vage theorieën. Mijn motto was altijd: “niet lullen maar poetsen, hup, aan het werk!” Toen ik uiteindelijk besloot toch maar gehoor te geven aan het verzoek, was dit vooral met als argument “baat het niet, het schaadt ook niet” en “ik geef ze het voordeel van de twijfel”. En de rest is geschiedenis. Want inmiddels heeft mindfulness mijn hart gestolen en me geleerd dat hard werken niet altijd de beste oplossing is voor je problemen. Soms zijn er dingen in het leven waar je geen invloed op hebt en die je niet kunt veranderen. En dan is het misschien beter de strijdbijl te begraven, de worsteling te staken en te accepteren dat het nu eenmaal is zoals het is. Niet altijd makkeiljk, maar het geeft je wel rust en ruimte voor nieuw perspectief.

Als het leven even niet meezit....

In de afgelopen jaren ben ik steeds meer overtuigd geraakt van de werking van mindfulness en is mindfulness een vast onderdeel in mijn eigen leven. Nadat ik in 2012 mijn bezoekje aan de "de beruchte GGD-bus"  met de diagnose borstkanker moest bekopen,  heeft mindfulness me tijdens het hele proces veel gebracht. Zonder te beweren dat het de ziekte zelf geneest -daar geloof ik niet in- geloof ik wel dat mindfulness een positief effect had op mijn genezingsproces. Maar ik heb ook gezien wat mindfulness kan betekenen voor anderen. Mijn inspiratie put ik niet alleen uit boeken en de lessen van bekende leermeesters, maar haal ik vooral ook uit mijn eigen ervaring en die van mijn cursisten met wat mindfulness te bieden heeft als het leven even niet mee zit.

Mijn missie

Mindfulness leert me vooral mild te zijn, niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen. Het geeft me rust en vrijheid en de moed om keuzes te maken met het hart in plaats van met het verstand. Mindfulness is misschien wel de onmisbare strohalm in ons jachtige en veeleisende bestaan. En als ik dit kan overdragen aan zoveel mogelijk mensen, dan is mijn missie geslaagd.

Psssssst......wat je nog niet weet


In 1978 vertrok ze met haar gezin naar Saoedie Arabië, waar toen nog kamelen door de straten liepen en wolkenkrabbers nog niet bestonden.  Hier heeft ze geleerd open te staan voor andere culturen en andere gewoonten en te leven met dat wat er is.  Floortje Dessing, Edel Maex en zenmeester Bernie Glassman zijn een paar van haar voorbeelden en op de bucketlist staat een wereldreis.  Maar het in ons land op de kaart zetten van mindfulness voor mensen met een verslaving staat ook hoog op haar lijstje. En dat moet eerst!  Wat ze zelf hier niet wil zeggen, maar wat wij  stiekem wel vinden: ze is wel een beetje eigenwijs, houdt niet zo van regeltjes, heeft nog altijd een hekel aan zweverig gedoe en wil dat er in haar lessen ook af en toe flink gelachen wordt. “Want”, zegt ze, “de Daila Lama lacht ook altijd!” Klein detail: ook al stroomt er zeeuws bloed door haar aderen, "ons bin zuunig" staat nergens in haar woordenboek! 

Bekijk de mindfulness trainingen